Kadans honderd-veel

Vanavond zijn we bij m'n ouders geweest.
Toen we wilden vertrekken bleek dat het best wel koud was. Hoe koud? Zo koud dat de Versatile van mij er last van had. Al na 5 meter bleek dat m'n versnellingskabels vast zaten gevroren. Tja, met dat lichte verzet valt dat niet mee; ik schakel altijd naar het lichtste verzet voordat ik de fiets weg zet. Na 200 meter was ik het al zat. Ik ben uitgestapt, heb de clickbox van de Rohloffnaaf losgehaald (lang leve dat simpele schroefje wat je met de hand kan losdraaien), toen getracht te schakelen. Dat ging maar een klein beetje. Maar goed, ik hoef ook niet in de hoogste versnelling te rijden; ik had de kinderkar er ook achter dus met z'n 8 ben ik dan al tevreden. Helaas kwam ik zelfs daar nog niet toen ik weer aan het rijden was. Z'n 5 of misschien z'n 6 kon ik nog bereiken, dan weigerden de kabels weer elke dienst (snel rekenwerk zegt me dat ik in z'n 5 kon komen; kadans 95 met 15/16 km/h op de teller). Dus maar doorgereden in de hoogste versnelling die ik kon bereiken. Dat betekende flink snel trappen. Niet zozeer dat 95 zo enorm hoge kadans is maar de combinatie hoge kadans en weinig weerstand maakt het lastig; het was te licht rijden voor mijn doen.
Op een gegeven moment gingen we heuvel af. Tja, Marrianne kon lekker doorrijden en ging boven de 25 km/h. Om dat bij te benen moest ik een kadans van 160 trappen..... dat houd ik echt geen minuut vol, ook geen 20 seconden. Flink hijgen was het gevolg. Gelukkig waren we bijna thuis.

De Versatiles staan nu weer in de beschutting van de onverwarmde garage. Dit maal heb ik niet helemaal terug geschakeld mochten de kabels bevroren blijven. Dan kan ik in ieder geval in een iets hogere versnelling rijden komende maandag.