maandag 20 oktober 2008

Ritje naar "De Kleine"

Vandaag ben ik even naar De Kleine geweest om wat informatie in te winnen over het bestickeren van Velomobielen.
Een jaar of 8 geleden hebben ze mijn Alleweder op vakkundige wijze bestickerd en onlangs Quesjer van Paulus d. B.

Mijn bestelde Quest laat nog wel even op zich wachten maar dat wil niet zeggen dat ik stil hoef te zitten. Ik heb wat plannen voor de fiets waarbij spuit en/of bestickering aan te pas moet komen. Om het goed/efficiënt aan te pakken, kan het geen kwaad om eens te praten met ervaringsdeskundigen. Wat ik van plan ben? Dat weet nog bijna niemand en dat wil ik eigenlijk zo houden.

Ik ben op de route weer wat dingen aan het proberen geweest. Vandaag heb ik tracks opgenomen met TurboGPS, een prachtig, gratis programma met véél mogelijkheden. Vandaag ben ik aan het stoeien geweest met kaarten die ik gereed heb gemaakt voor TGPS. Het programma zit in een beta-versie dus nog niet alles is gereed maar toch, het valt echt niet tegen.

De opgenomen tracks kan ik naar diverse formaten exporteren zoals KML, LOC en GPX. Die laatste is volgens mij nog niet zo lang geleden ingevoerd in het programma maar wel erg prettig. Het uitwisselen van tracks tussen Garmin en OziExplorer vind ik nogal tegenvallen maar een opgenomen track in GPX laat zich met GPS-Babel gemakkelijker converteren.

Maar goed. Op de terugweg in een korte tijd/afstand nog wat dingen meegemaakt op de terugweg.

Allereerst moest ik bij een verkeerslicht wachten. Er kwam een wat oudere man op brommer naast me staan. "Heeft u op het knopje gedrukt?" Ik lieg en zeg: "Ja."
Ik had hem wel eerlijk kunnen vertellen dat ik niet gedrukt had maar dat de lussen in het wegdek de aanwezigheid van mijn fiets uitstekend opmerken waardoor 'de boel' in werking wordt gezet, maar dat zijn teveel woorden en mensen zijn te ongeduldig en/of ongelovig om daar genoegen mee te nemen.
De man vervolgt: "Ja, want anders doet hij het niet." Ik antwoord: "Oh, jawel hoor!" en op dat moment springt het licht op groen.

Een eind verderop nader ik een rotonde. Op de rijbaan naast mij (groenstrook tussen fietspad en rijbaan) is het enorm druk. Uit een zijstraat vlak voor de rotonde komen ook auto's die de rijbaan op willen rijden. Een dame, wat meer op leeftijd, type 'tang' zet haar wat groot uitgevallen bak dwars op het fietspad om wat dichter bij de rijbaan te komen die ze graag op wil. Dat ze daarmee eventueel fietsers kan hinderen, is schijnbaar niet in haar opgekomen want naar links kijken of er ook fietsers aan kwamen, heeft ze niet gedaan.
Terwijl ik haar nader, kijkt ze maar in één richting: daar waar ze naartoe wil. Ik kan een paar dingen doen. 1) Stil staan bij haar auto in de hoop dat ze opzij kijkt en of vooruit rijdt (wat niet kan omdat het druk is) of achteruit (wat ook niet kan omdat de auto's achter haar zijn aangesloten waardoor ze het fietspad niet vrij kan maken). 2) Achter de auto langs 'wurmen' of 3) Voor de auto langs 'wurmen'.
Ik heb vrij vaak optie 3 geprobeerd. Maar deze keer besloot ik om toch maar voor optie 2 te gaan. Wellicht dat er dan een belletje zou gaan rinkelen in haar bovenkamer.

Weer een eind verderop nader ik een kruising met rechts de Vechtstraat. Het verkeerslicht staat op groen. De fietsers rijden hier inmiddels op een fietsstrook tegen de rijbaan aan. Een paar auto's geven aan dat ze rechtsaf willen. Ik weet het inmiddels wel. De dodehoekspiegels bij vrachtwagenchauffeurs werken niet omdat ze niet (goed) worden gebruikt. Bij de doorsnee automobilist is dat niet anders. Een fietspad fatsoenlijk afspeuren kunnen ze al niet, laat staan dat ze dat doen door over hun rechter schouder te kijken. Teveel moeite dus flikker het stuur maar om naar rechts. Op zulke plekken is defensief rijden absoluut een stukje zelfbehoud, zo ook deze keer. Was ik stug doorgereden, dan had ik gezien welk effect een confrontatie tussen de neus van m'n Versatile en het zijportier van een auto had en omgekeerd.

Maar goed, toch even 20,5 kilometer gereden op m'n eerste vakantiedag.

Het ABS-prutje bij de kabeldoorvoer begint duidelijk harder te worden. Uitgehard is het zeker nog niet want vanbinnen is het nog steeds zacht maar de ècht zachte kern wordt voelbaar kleiner/minder.

1 opmerking:

Mick zei

"Ik had hem wel eerlijk kunnen vertellen dat ik niet gedrukt had maar..."- Jokken in het verkeer is iets waar ik ook steeds meer pret in krijg.
Zo heb ik mijn afwerende kreet naar nieuwsgierig blikkende mensen bij bushokjes "'t Bussie komt zó hoor!" uitgebreid met de inleiding:"Ik heb gebeld hoor:'t Bussie...".
Ik kan mij vergissen maar vooral vrouwen lijken zo'n leugentje goed op te pakken (pretoogjes)...
En zo voel ik mij dan ook nog 'bon vivant'!.