Onderweg naar huis hoor ik op een gegeven moment de ratel weer. Gisteren heeft de fiets zich stil gehouden maar vandaag dus niet helemaal. Niet veel later rijd ik over de omleiding omdat ik nog steeds niet m'n gebruikelijke route kan fietsen wegens werk-aan-de-weg. Ik rijd op een gegeven moment onder een brug door. Fietsers kunnen via een kronkel de brug op of afrijden via een fietspad. Maar wat komt daar naar beneden rijden? Bromsnor op de motor. Ik verbaas me erover, agenten op motoren lijken wel vaker dit soort regels te overtreden.
De agent rijdt me op een gegeven moment voorbij om af te remmen voor een flink onoverzichtelijke bocht naar links waar gelukkig wel zo'n spiegel is aangebracht. Ik ben in de veronderstelling dat hij rustig aan doet omdat hij een auto zag aankomen. De ruimte in de bocht is niet zo gek breed dus doe ook rustig aan en haal bromsnor niet in. Ineens zet bromsnor z'n motor bijna stil waardoor ik even ferm moet bijremmen en uitwijken naar links. Zodra ik hem voorbij ben, is me duidelijk wat hij wil. Het helderlicht gaat midden in die onoverzichtelijke bocht keren. Ik kan die actie niet snugger vinden.... verre van dat maar goed.
Bij de kinderopvang aangekomen parkeer ik m'n fiets en zet hem op het alarm. Ik ga naar binnen. Daniëlle ziet me en komt ijverig op me afkruipen en vliegt me om de hals zodra ik haar heb opgetild. Ik trek haar jas aan en neem haar mee naar buiten. Klep van de Veratile open en instappen maar. Toch wel erg prettig zo'n grote opening. Ik leg Daniëlle op m'n buik en doe de klep dicht. Het is duidelijk dat Daniëlle groeit want met de ruimte wordt het steeds lastiger. Uiteindelijk ligt ze met haar buik op de mijne. Haar rechter beentje links langs m'n lichaam, haar linker beentje tussen mijn benen in. Ik rijd rustig over de stoep richting het fietspad. Dit is een meter of 20. Naast de kinderopvang zit een complex voor ouderen. Terwijl ik over de stoep rijd, zie ik voor mij een oudere vrouw met aangelijnd hondje op de stoep lopen. Ik doe het rustig aan en rijd in hetzelfde tempo als de vrouw op een-meter-of-wat afstand. Ineens hoort ze de pieptoon van m'n Versatile en stapt aan de kant en steekt direct over. Ik had niet op de toeter gedrukt.... Nee, Daniëlle is een beetje knopjesfreak net als pappa. Ze had zich wat bijgedraaid en had de knoppen op de rechter stuurhendel gevonden. Nog een paar keer op de korte rit naar huis toe presteert ze het om de claxon in te drukken. (foto is wat ouder, uit het archief)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten