Storm, dakje, stenen en nat kruis.

Vandaag was er een weeralarm afgekondigd door het KNMI. Vorige week was dat ook het geval maar in Zwolle mocht dat weinig naam hebben.

Vanmorgen was het betrekkelijk rustig te noemen. Ik heb de gok gewaagd en ben met de fiets naar school gegaan. Ik hield in gedachten dat ik 's middags mogelijk in de problemen zou kunnen komen maar dat zou ik dan wel zien.

Op het werk aangekomen heb ik de fiets op z'n normale plek geparkeerd, dus in een parkeer vak van een auto. Ik heb deze keer de fiets bewust met het rechter wiel tegen de rechter 'grens' van het vak gezet. De fiets heb ik recht in het vak gezet waarbij het achterwiel precies op een naad tussen 2 stenen kwam te staan; 4x een halve straatsteen (40 cm) vanaf de rand van het vak dus.

In de loop van de dag heb ik de fiets in de gaten gehouden. Behalve dat de fiets wat stond te schudden op z'n plek was er weinig boeiends te zien. Pas na 12.00h zag ik wat activiteit: de achterkant was een halve steen opzij geschoven (10 centimeter). Vorige week was dat een stuk meer.

Om 14.30 eindigde m'n laatste les. Ik heb m'n fietsshirt aangetrokken en ben naar beneden gegaan. Ik kreeg daar van collega's te horen van diverse narigheden elders in het land zoals omgevallen kranen e.d. Ook kreeg ik te horen dat de storm nog bezig was met sterker worden maar dat het ongeveer om 15.00h op z'n max zou zijn. Ik heb dat even afgewacht; liever vertrekken in zwaardere storm dan onderweg verrast te worden.

Om 15.00h heb ik eerst m'n fiets van z'n plek getrokken om te voelen wat de wind deed met de fiets aan de hand. Niet zo gek veel dus m'n fiets volgeladen met de normale bagage.
Helemaal zeker was ik niet dus heb ik besloten om de fiets toch maar een beetje te verzwaren. Hoeveel? Dat weet ik zelf nog niet, een update volgt met foto en aantal kilogrammen. In ieder geval heb ik m'n fiets dus toch maar even voorzien van 'een beetje' extra bagage in de vorm van sierklinkers; een stuk of 11 volgens mij. Ik wilde eerst flessen drinken erin mikken maar de conciërge wist te vertellen dat er nog flink wat klinkers lagen. Die hebben als voordeel dat ze een hogere dichtheid hebben én mooier stapelbaar zijn dan de ronde flessen met frisdrank.

Bij wegrijden was merkbaar dat ik zwaar beladen was. Het optrekken ging uiteraard wat trager maar vooral het sturen was merkbaar zwaarder.

Het eerste stuk van m'n werk-huis-route rijd ik in Wezep (dorp). Daar viel het enorm mee totdat ik bijna bij het einde van het dorp was en het open veld in zou gaan rijden. Daar werd het ruitje op de kap losgetrokken. Dat was de eerste keer. Dan te bedenken dat hij vast zit met 7 stukjes klittenband met elk een oppervlak van 1 cm². Maar goed, die snel van de kap afgegrepen. Dat ging lastig omdat ik het Questdekje gemonteerd heb. Dus klep een stukje open, hand door het hoofdgat, ruitje grijpen, verwoede pogingen doen om de klep niet open te laten vliegen; ik had de wind daar namelijk linksachter.

Vervolgens kon ik weer op weg. Een 100 meter verder zat ik in het open veld. Wind zo ongeveer pal in de rug dus erg veel effect van wind-mee had ik niet. Met 30-32 km/h op de teller ben ik richting Zwolle gegaan.

Over de IJsselbrug ging het erg rustig, ik merkte maar weinig van de wind. Fietsers die richting Wezep gingen, hadden het zwaar te verduren. Fietsen was er tegen de brug op in ieder geval niet bij voor hun. Fietsers met de fiets aan de hand deden moeite om hun fiets op de wieltjes te houden.

Ik ben door het centrum van Zwolle gereden omdat ik nog 4 antileklinten op moest halen bij de fietsenmaker. Op de terugweg richting mijn woonwijk was duidelijk hoe verradelijk de wind in een stad kan zijn. Ik heb met m'n hand aan de kap gereden om te voorkomen dat hij open zou waaien. Mijn vermoeden is dat óf een stukje overdruk in de fiets, de kap open wilde duwen of anders dat het dakje een opwaartse kracht
kreeg. 1x is het linker stokje van het dakje gedraaid in het tunneltje van het dakje waarbij de zijflap ineens naar binnen wees en dus tegen m'n hoofd aan kwam maar hij floepte ook direct weer terug.

Het nieuw aangebrachte klittenband lijkt uitstekend te werken. Het dakje is helemaal vast blijven zitten en ook heb ik geen lostrekkend klittenband gehoord.

Mijn fiets heeft de hele weg gewoon netjes alle wieltjes aan de grond gehouden.

Thuis aangekomen bleek het achterpad weer eens onder water te staan. Leuk natuurlijk om daar doorheen te rijden. Helaas was het op één plek toch wat te diep. Resultaat was dat m'n linker voetgad water schepte. Het werd netjes omhoog gestuwd, recht in m'n kruis. Lekker 'fris' dus. Maar goed, ik was thuis dus droge broeken genoeg.

[update]
Wie biedt meer?