Lekke band en velomobielaspirant

Na een tijdje geleden een stootlek en 2x een spaaklek te hebben gehad, was het vandaag toch eens tijd voor een normale lekke band. Maar goed, ik ga even een eindje terug naar een eerder moment vandaag.

Op weg naar huis haalde ik op de Zuiderzeestraatweg een man in. Een eindje verder moest ik wachten voor verkeerslichten tegen de IJsselbrug op. Toen het licht op groen sprong, was de fietser ook bij de verkeerslichten, dus staken we gelijktijdig over. De man zette een beetje bij om naast me te komen rijden. Hij had duidelijk interesse in m'n fiets. Vragen als 'wat kost dat' en dergelijke kwamen natuurlijk weer naar voren. Na enkele vragen zei hij me gedag en ik ging in m'n eigen (welliswaar nog niet normale) tempo verder. Een eind verderop merkte ik dat ik een lekke band had. Dus ik stopte om de band te vervangen. Terwijl ik bezig was, kwam de man bij me, die me inmiddels had ingehaald. Hij nam dankbaar gebruik van de gelegenheid om mijn fiets nu wat beter te bekijken. Hij gaat verder met vragen stellen en vertelt dat hij dagelijks van Wezep naar Zwolle fietst voor z'n werk en dat het concept van 'die fiets die ik heb' hem wel wat lijkt. Ik geef hem een flyer over velomobielen. We kletsen wat verder; blijkt dat we al eerder eens kennis hebben gemaakt op een open dag van onze school. Verder blijkt dat we enigszins collega's zijn, ook hij is docent scheikunde. Tegen de tijd dat ik zo ongeveer rijklaar ben, wil de man vertrekken. Maar wat blijkt: ook hij heeft een lekke band. Tja, mogelijk hebben we door een plek met flink wat lekveroorzakers gereden. Hij heeft geen plakpullen of pomp bij zich. Ik laat hem gebruik maken van mijn spullen. Na enige tijd heeft hij z'n fiets ook weer rijklaar. We nemen afscheid.

De prijs van velomobielen heeft hij nog niet gezien/gehoord maar het zou me niet verbazen als ik vandaag toch een toekomstige velomobilist heb gesproken.