Elke dag als ik van het werk naar huis rijd, kom ik over de oude IJsselbrug tussen Hattem en Zwolle. Halverwege m'n afdaling van de brug af, sla ik linksaf naar Katerveer. Het fietspad is gescheiden van de rijbaan. Op de brug mogen auto's 80 rijden maar nog voor ze bij de afslag zijn die ik moet nemen, rijden ze Zwolle binnen en moeten ze dus 50 gaan rijden. De afslag is een vrij scherpe bocht naar links; ik maak een draai van ruim meer dan 90 graden.
Zoals ik elke dag doe, reed ik ook vandaag links op het fietspad met m'n richtingaanwijzer naar links aan. Al tijdig houd ik m'n achteruitkijkspiegel in de gaten om te zien of er verkeer aankomt waar ik mogelijk voor moet stoppen voordat ik oversteek. Vandaag zag ik een vrachtwagen van achteren aankomen op flinke afstand. Van voren was de weg vrij. Ik schatte de afstand (en z'n snelheid) zodanig in dat ik met goed fatsoen kon oversteken. Dit heb ik gedaan. Toen ik lang en breed volledig overgestoken was (een rijbaan, een 'vluchtheuvel', nog een rijbaan en een fietspad) kwam de vrachtwagen in de buurt van de oversteek. Heftig en 'vriendelijk' toeterend. Op het moment dat ik achterom keek (al flink wat meters de zijweg ingereden) zag ik dat hij ook nog de moeite nam om te knipperen met z'n grootlicht en vlak daarna passeerde hij de plek waar ik overgestoken ben.
Geweldig fijn, die mensen die je zo vriendelijk groeten. Of zou dit heerschap de indruk hebben gehad dat ik zonder blikken of blozen de weg overstak? Laat ik maar naïef zijn en het eerste denken in plaats van dat ik te maken had met een wereldverbeteraar die het liefst bij de ander begint (en z'n pootje wat langer op het gas houdt in plaats van 50 te gaan rijden)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten