Hij was erg blij met zijn eerste ligfiets. Maar toch... toch was er iets dat ontbrak. Fietstassen.... ja, fietstassen moesten erop komen. En verlichting, ook die ontbrak. Dus de man sloeg aan het knutselen om de fietstassen en de verlichting te kunnen monteren op zijn fiets.
Al snel bleek dat de ligfietser nog graag een trapautootje wilde. Dus kocht hij een Alleweder. Weer was de man blij. Maar toch was het geheel niet compleet. Een claxon moest erop. Richtingaanwijzers, gewone verlichting, accu-indicator, grootlicht, nieuw zeiltje, wieldoekjes en nog wat meer dingen. Verder had de fiets flink onderhoud nodig. Dus de man sloeg weer aan het knutselen.
Op een gegeven moment besloot de man dat zijn eerste ligfiets vervangen moest worden door een ander exemplaar. Hij kocht een Fujin. De man was blij met zijn nieuwe fiets. Maar toch was het geheel niet compleet. Ook nu moest er weer verlichting op, een accuhouder, een standaard, wat knopjes zodat de verlichting, inclusief het achterlicht vanaf het stuur bediend kon worden. Dus de man sloeg aan het knutselen om zijn o zo mooie fiets nóg mooier en completer te maken.
De ligfietser en zijn Alleweder hadden inmiddels een paar jaar met elkaar opgetrokken en duizenden kilometers gereden. De man besloot dat het tijd werd om de Alleweder wat meer van de wereld te laten zien door hem een nieuwe eigenaar te gunnen. De opvolger van de Alleweder zou een Versatile moeten worden.
De ligfietser kreeg vervolgens uit diverse hoeken te horen dat hij er spijt van zou krijgen. De ligfietser had inmiddels flink knutselwoedevirus gekregen. Dat zou een probleem worden omdat de Versatile een complete fiets en onderhoudsarme fiets is.
Niets bleek minder waar.
De man verkocht zijn geliefde Alleweder en schafte een Versatile aan. De man was blij met zijn nieuwe fiets. Maar toch was ook deze complete fiets niet zo compleet. Weer meende de man dat er nog dingen ontbraken aan de fiets. De richtinaanwijzers waren niet fel genoeg. Verder zijn 4 niet genoeg, dat moesten er 6 worden. Auto-alarm, dat moest er ook in. Fietscomputerverlichting, nieuwe wieldoekjes, accu-indicatoren, looplampjes en nog wat zaken. Verder was de man niet tevreden met de bestaande verlichting. De koplampen waren halogeenlampen. Dat kon feller of energiezuiniger. Dat moesten dus LED-lampen worden. Het achterlicht was niet fel genoeg. Ook ontbrak een remlichtfunctie. Dus ook daar kon de man lekker aan knutselen. Stadslicht ontbrak, dus weer ging de man aan het knutselen. Het standaard zeiltje was ook niet naar de zin van de man. Dus ook hier lag er weer wat knutselwerk te wachten op de man.
De man keek naar zijn fiets en zag dat het goed was.
Maar de man heeft ook een vrouw. De vrouw, die ook aan het ligfietsen geslagen is, heeft ook fietsen die voorzien moesten worden van allerhande snufjes en accessoires. De man kon zich dus heerlijk uitleven.
Maar op een gegeven moment leken alle fietsen volledig uitgerust te zijn met alle wenselijke toevoegingen. Todat de vrouw opmerkte dat de spiegels van haar Versatile niet altijd goed werken. Met name met een kinderkar achter de fiets heeft ze weinig tot niets aan de achteruitkijkspiegels. De man besefte dat hij dezelfde ervaring had. De man kon dus weer aan het knutselen.
Wat heeft de man deze keer gedaan? Hij heeft voor beide Versatiles een nieuwe spiegel gekocht. Die spiegels zijn normaal bedoeld om om een stuur te schroeven of in het uiteinde van een stuur te monteren. Maar de man knutselde er ijverig op los. Eerst wat zagen, dan wat boren. Vervolgens nog wat dremelen en de boel was klaar om gemonteerd te worden.
En de man was weer blij met het resultaat.
[op verzoek, het vervolg]
De ligfietser is inmiddels wel zo'n beetje uitgeknutseld met de Versatile, tenminste....
Maar omdat de man na aankoop van zijn Versatile toch wel wat zenuwachtig begon te worden over de voorspellingen van anderen, heeft hij enige tijd na aanschaf van de Versatile een nieuwe fiets besteld. Een Quest.
Deze keer een wat minder luxe uitgerust exemplaar dan de Versatile zodat de ligfietser weer ijverig aan het knutselen kan, mocht hij onverhoopt inderdaad zijn knutselwoede niet meer kunnen toepassen op zijn huidige fietsen.
Hoewel de fiets nog een aantal maanden op zich zal laten wachten, is de ligfietser al wel in z'n hoofd ijverig bezig met allerhande klusjes voor te bereiden die hij nodig acht op de nieuwe fiets.
Een klein onderdeel van de lijst is:
- Accu-indicatoren maken
- Zelf een mist-rem-dim-achterlicht maken
- Zelf richtinaanwijzers aanbrengen
- Dakje monteren
- Versatile-zitting erin plaatsen
- Bestickeren van de fiets om hem een wat fraaier uiterlijk te geven
- 'Stadslichten' plaatsen
- Eventueel bermlichten aanbrengen
- Houder voor de GPS plaatsen
- Dashboardkastje los laten leveren en zelf voorzien van knoppen
- Dekje onbewerkt aan laten leveren en zelf de schaar erin zetten en met de naaimachine aan de gang gaan
- Stuurbeugel met boordschakelaar monteren
- Alarm monteren
De ligfietser zal vast weer blij zijn met zijn nieuwe fiets maar dus toch wéér zien dat er dingen anders kunnen.
Maar hoe eindigt dit verhaal? De tijd zal het leren. Maar vermoedelijk zal de knutselaar dit patroon de rest van zijn leven blijven volgen zolang geld, tijd en gezondheid dit toelaten. Want laten we wel zijn: een niet knutselende knutselaar is geen knutselaar meer.
Posts
5 opmerkingen:
Leuk verhaal...! Maakt het toch interessanter om te lezen dan: "spiegels geplaatst, the end".
Tja.... in wezen kan de lezer het vervolg in grote lijnen zelf wel verzinnen denk ik. Maar ik heb een mogelijk en waarswchijnlijk vervolg eraan toegevoegd.
De auteur drukt zich uit in de derde persoon maar waarschijnlijk uit bescheidenheid in de derde persoon enkelvoud: Hulde aan de schrijver.
Of hierbij gerefereerd wordt aan de bijbelse drie-eenheid de Vader, de Zoon en de Heilige Geest is niet geheel duidelijk maar dat een bestelling bij Velombiel.nl -uiteindelijk- wel gestand zal worden gedaan lijken me geen profetische woorden.
Het viel me op dat de Quest bij de laatste ALF-tocht de bocht anders nam dan ik: Ik stuur, als er geen tegenliggers zijn, altijd zoveel mogelijk de bocht in met mijn FAW om daarna toch weer (maar dan minder) op de andere kant vd strook te eindigen ná die bocht.
De Questrijder zag ik eigenlijk zich juist steeds 'van de bocht af' bewegen alvorens deze in te zetten...
Ik weet niet waarom.Of dit met de grotere draaicirkel of met de midpuntvliedende kracht op zijn voertuig te maken heeft (bij op dat moment dezelfde snelheden)?
Ik zal het nog moeten ontdekken maar ik gok toch echt dat het de draaicirkel is.
Net als jij, ram ik m'n Versatile vrij strak de bocht in en pak, indien er geen verkeer aankomt, soms de linker kant van het fietspad mee. Mocht er onverhoopt wel verkeer aankomen, dan is het eenvoudigweg afremmen en het stuur nog verder omgooien.
Dat laatste is met een Quest niet mogelijk dus zal je toch op voorhand al actie moeten ondernemen.
Ik zie hetzelfde namelijk ook bij Questrijders. Maar niet alleen bij hoge snelheid maar ook bij lage snelheid. Snelheid is dus duidelijk niet de reden.
Hoi Wilfred,
Quest: "Versatile-zitting erin plaatsen"
Voor past die stoel wel tussen de wielkasten. Maar de brede bovenkant van de Versatile-zitting zal waarschijnlijk niet door de smalle achterkant van het instapgat omhoog kunnen klappen om zo bij de bagageruimte te komen.
Groeten, Bert B.
Een reactie posten