Groot voordeel van driewielers?

Als mensen mij vragen wat de voordelen zijn van velomobielen kom ik doorgaans aan met zaken als de snelheid, het droog zitten, de stabiliteit, dat je niet bang hoeft te zijn voor gladheid, dat je veel spullen mee kan nemen en nog wat punten. Op één van deze dingen kom ik terug.

Een paar weken lang hebben we geen druppel regen gehad. We konden genieten van heerlijk warm, droog en zonnig weer. Het gezegde luidt: 'na regen komt zonneschijn' maar omgekeerd geldt natuurlijk hetzelfde. Vandaag regende het dus weer voor het eerst sinds lange tijd. Op TV werd bij de weersverwachting gewaarschuwd voor gladheid in verband met de regen na droogte.

Vandaag toen ik van werk naar huis reed, ben ik bovenop de Spoolder sluis weer de rijbaan opgegaan in verband met het irritante fietspad wat er naast de rijbaan ligt. Er rijdt wat verkeer een eind achter me dus ik trap lekker door en ga met 40 de bult af. Onderaan is een bocht naar rechts. Ik ben met nat weer al een keer aan het glijden gegaan in deze bocht waarbij ik op de fietsstrook van de andere weghelft terecht gekomen ben. Dat is me vandaag niet gebeurd. Ik was voorbereid op wat gladheid. Ik was dus ook voorbereid op eventueel wat glijden. Dat glijden is alleen wat meer geworden dan wenselijk.

In de bocht voelde ik dat ik aan het glijden ging. M'n voorwielen schoven lichtelijk zijdelings en ook m'n achterkant deed gezellig mee. Op een gegeven moment kreeg de achterkant de smaak te pakken en wilde nog wel harder doorglijden dan de voorwielen en besloot een wedstrijdje aan te gaan wie het verst kon glijden. Ik ben alleen een beetje partijdig en heb om de voorwielen te helpen, lekker met ze tegengestuurd om ze weer wat voorsprong te geven. Dat werkte. Maar niet veel later zette het achterwiel ineens een flinke sprint in. En die sprint hielp! De achterkant kwam ineens de voorkant voorbij waarbij de achterkant notabene de buitenbocht nam. Deze heftige inhaalactie leverde het achterwiel bijna een halve fietslengte voorsprong op. Dat lieten de voorwielen niet op zich zitten en leken ook wat extra moeite te doen; wellicht werd de achterkant wat moe dat die wat afzakte, maar duidelijk was dat de voorsprong van het achterwiel niet meer groter werd. Ik schoof met de kont schuin schuin naar voren gericht, neus van de fiets naar achteren; ik stond niet recht op de weg, ik stond niet dwars op de weg maar ergens daar tussenin.

Omdat duidelijk was dat ik de rebelse wielen toch niet meer tot bedaren kon brengen, heb ik de moed opgegeven en afgewacht wie de strijd zou winnen.
Waarschijnlijk was de strijd beslist want alsof het afgesproken was, leken de wielen ineens stil te blijven staan. M'n fiets was daar niet geheel op bedacht en rolde vervolgens over de wielen heen en kwam op de linker kant terecht. Ik schoof een klein eindje door. Spullen uit m'n fiets rolden door en uit de fiets. De klep heb ik verder open geslagen en ben wonderbaarlijk genoeg als enige verslagen uit de strijd gekomen en klauterde uit m'n fiets. Ik sta op en hoor achter me de motorrijder die een flinke eind achter me reed vragen of het goed met me gaat. Tja, zo'n velomobiel is een geweldig stuk bescherming dus kon ik gelukkig m'n duim opsteken ten teken dat ik in orde was. Ik heb m'n fiets overeind gezet, de spullen snel weer in de fiets gegooid, de fiets op het fietspad gezet en de schade even vluchtig bekeken. Alleen de linker zijflap lijkt bekrasd. Verder heb ikzelf natuurlijk een deuk in m'n ego erbij maar dat is niet zo'n punt. Verder zat de kap scheef maar dat was snel opgelost met de imbus die ik altijd op zak heb.

Verder onderweg naar huis voel ik wel wat pijn op m'n linker borstkas, net voor/onder m'n linker oksel. Zal wel een lichte kneuzing zijn o.i.d. Niet iets waar ik me zorgen over maak in ieder geval.

Maar goed, 3 wielen garantie op niet uitgijden en onderuit glijden? Nee, die streep ik weg van m'n lijstje.