Toen ik vandaag stopte bij een verkeerslicht, net nadat ik een andere fietser had ingehaald, stond ik te ver weg van het drukknopje. Ik wipte even de klep open om te kijken of de indicator van het verkeerslicht aangegaan was ten teken dat mijn aanwezigheid was opgemerkt. Dat was het geval.
Even later komt de eerder genoemde fietser rechts van me staan. Ik vermoedde dat de man op het knopje wilde drukken. Toch deed hij het niet. Hij merkte op dat ik zeker niet zo goed bij het knopje kon komen. Ik zei hem dat de lussen in het wegdek uitstekend hun werk deden.
Maar weinig mensen hebben het geduld en/of vertrouwen om níet zelf op het knopje te drukken.
Verder is Kampen voor fietsers bij de kruising bij het station wel een goede geduldtester. Hoewel rond een uur of vier enorm veel scholieren de oude brug over moeten, lijken de verkeerslichten daar niet op afgestemd. Ik kan me geen andere plek herinneren waar ik als fietser niet alleen lang moet wachten maar waar het zelfs zo is dat ik de 2e keer groen moest afwachten omdat ik bij de eerste keer groen nog niet door kon rijden omdat er eerst een hele stoet fietsers vóór mij door het groene licht gingen waarbij er niet genoeg tijd was om àlle fietsers door te laten rijden.
Dit kruispunt is wel vaker onder de aandacht gekomen bij ondermeer de Fietsersbond als ik me niet vergis.
Wel leuk was dat tijdens het wachten ik wat opmerkingen kreeg van giechelende pubermeisjes. Zo waren ze wel benieuwd of ik moest fietsen of wat anders.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
2 opmerkingen:
Grappig, ik stond een uurtje later voor hetzelfde stoplicht en moest ook redelijk lang wachten, maar kon gelukkig wel in de eerste ronde mee. Vervolgens wel verdwaald in de modder van het nieuwe deel van Stadshagen, kon m'n (witte . . .) fiets vanavond mooi weer poetsen.
Ook grappig en redelijk amsterdams/onduegend m.i. is wat ik op doktertoon roep naar leuke vrouwen die eerder bij de oversteekknop zijn dan ik: "Hoe gaat het met drukken..!?"
Een reactie posten