Kadansmeter, snorfietser en aandacht

Even wat verschillende dingen in dit bericht proppen.

Onlangs heb ik de voet voor m'n fietscomputer vervangen. De reden was dat de kadansmeter het niet meer deed. Bij het verlengen van snoeren e.d. ben ik enorm aan het klooien geweest. Er zijn verschillende versies voetjes voor de Sigma BC1600 te krijgen, zo is me vandaag gebleken. Het vorige voetje had een enorm dun snoertje met nog veel dunnere draadjes erin en al helemaal dunne aders. Toen ik aan het verlengen was, ging het strippen van die flinterdunne draadjes regelmatig verkeerd. Ik had het op een gegeven moment toch voor elkaar. Alleen toen ik het voetje in m'n fiets monteerde heb ik per ongeluk met de schaar een snoertje half doorgeknipt. Vanaf het voetje had ik toen nog 4 cm snoer over om mee te solderen. Het solderen lukt uiteindelijk wel maar om het ook een beetje stevig te krijgen valt dan behoorlijk tegen. Maar goed, ik had het voor elkaar.
Afgelopen week begon de kadansmeter weer te haperen. Mijn vermoeden was dat m'n vorige geknutsel toch gebroken was. Dus heb ik weer een nieuwe voet gekocht. Vandaag heb ik die onder handen genomen. Deze voet had een stuk dikker snoer; dat werkte een stuk fijner.
Maar goed, het komt erop neer dat ik nu al de 4e voet in m'n fiets heb. De eerste was van een Cateye Astrale en de volgende 3 van een BC1600.
Toen ik hem monteerde bleek dat er ook wat draden beschadigd waren geraakt bij het scharnier. Het beschadigde stuk snoer heb ik weggeknipt en aan de uiteindes van het goede snoer heb ik nieuwe stekkers gezet.

Omdat ik afgelopen week een paar keer naar de stad ben geweest, heb ik ook flink wat opmerkingen gehad.
Een 'oudere' vrouw van (schatting) tussen de 55 en 65 jaar vond het maar wat geweldig. Ze wilde vanalles weten.
Verder heb ik nog gesproken met een man die ook ligfietser was maar op dat moment bukker reed. Dat hij ligfietser was, was niet zo moeilijk te bepalen. Hij had namelijk een typisch ligfietstasje bij zich: een Radical Design toptas. Hem hoefde ik uiteraard niets te vertellen. We hebben wel gezellig wat gekletst over ligfietsen.

Op één ritje naar de stad heb ik ook nog wat leuks meegemaakt. Ik reed tegen de Twistvlietbrug op. In mijn achteruitkijkspiegel zag ik een snorfiets aankomen. Tegen de bult op ga ik niet echt hard. Eenmaal bovenop zou de snorfietser me gaan inhalen. Alleen zodra het heuvelaf gaat, gaat het rijden een stuk sneller. Hij heeft me niet voorbij kunnen rijden.
Onder aan de brug zit een kruising waar ik rechtsaf moet. Daar moet ik stevig afremmen om de bocht te kunnen maken. Na de bocht heb ik getracht zo snel mogelijk weer op snelheid te zijn. Dat was 35 km/h. De snorfietser kwam me met een klein snelheidsverschil inhalen. De bestuurder (jonge gast) keek met een goedkeurende grijns op z'n gezicht achterom. Ik heb mijn snelheid iets opgevoerd in de hoop hem in te kunnen halen. De snelheid halen was geen punt maar er was helaas geen gelegenheid. Pas een flink eind verderop kwamen we onder een tunneltje door. Daar heb ik heuvelaf flink bijgetrapt en ben hem daar voorbij gestoken. Met 42 km/h op de teller ging ik te hard voor hem. Bij de volgende rotonde sloeg ik rechtsaf. Eenmaal zo'n 25 meter na de rotonde stak de snorfietser de rotonde recht over. Hij gebruikte z'n toeter nog even als groet.