Geïnteresseerde dame en PET-fles-naar-reparatiesethouder

Vanmiddag is Bert B. met z'n Quest langs geweest. We hebben een flinke tijd gekletst over allerhande dingen (velomobiel gerelateerd). Ik zijn 26" Quest bewonderd. Ik had al wel eens een 26" bekeken maar deze keer heb ik nog veel nauwkeuriger de boel bestudeerd. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat de nieuwe Quest geen doorlopend frame meer heeft van voor naar achteren. De kettingafscherming ziet er een stuk beter uit. De stoel is véél makkerlijker te verstellen. Een paar leuke eigenschappen. Echter toen ik in de staart van de Quest keek, zag ik een énorm belangrijk verschil tussen de oude en de nieuw Quest; een verschil wat voor kampeerders nogal belangrijk is. In eerste instantie stond ik aan de rechterkant van de fiets en keek ik over de 'derailleurruimte' heen. Daar blijft bar weinig ruimte over. Via die kant in de staart komen is bijna niet te doen. Maar toen ik de andere kant van het achterwiel bekeek, was het niet veel beter. Achter het achterwiel is nog wel wat ruimte over maar het is 1) minder (begrijpelijk omdat het achterwiel groter is) maar 2) nog een stuk minder makkelijk bereikbaar dan bij de oude Quest. Het blijft jammer dat er altijd een compromis gemaakt moet worden. Dat neemt niet weg dat de Quest een beremooie fiets is. Bovendien is er onder de zitting weer meer ruimte beschikbaar. De tussenas zit daar niet meer ruimte in te nemen en ook het ontbrekende stuk framebuis geeft extra ruimte. Niet te vergeten de bodem die lager is (toch?)

Bert liet me ook een mooie plek zien om binnenband, plakspul, doekjes en nog wat klein reparatiespul op te bergen. Ik kende de plek eigenlijk al wel maar heb die nooit serieus benut. In zijn Quest zag ik toch wel een mooie oplossing die snel en gemakkelijk te realiseren viel. Gewoon een 1,5L PET-fles van z'n bovenkant ontdoen, er wat zelfklevend klittenband op de zijkant kleven en aan de binnenkant van de fiets vóór een voorwielkast ook littenband en klaar. Gezien ik alles in huis had, heb ik dat vanavond ook even klaargemaakt. Bert gaf terecht aan dat je bandenplakspul meestal ergens ónder de bagage ligt; niet praktisch dus terwijl die plek voor een voorwiel toch onbenut is en wel vrij gemakkelijk toegankelijk; zeker bij de Versatile omdat de openslaande klep die ruimte binnen armbereik brengt (bij de Quest moet dat via de voetgaten).

's Avonds ben ik naar de snackbar gereden voor een vlugge hap (ik kom niet vaak bij de snackbar maar zo af-en-toe mag dat een keer). Ik heb de fiets voor de snackbar gezet en ben naar binnen gegaan.
Terwijl ik stond te wachten in de rij, zag ik een vrouw uitgebreid naar mijn fiets kijken. Ze liep er rondomheen, ze trachtte via het hoofdgat naar binnen te kijken (wat overigens lastiger gaat sinds ik het dakje erop heb). De fiets werd echt uitvoerig bestudeer; meer dat ik gewend ben van vrouwen.

Als de mensen van de snackbar bezig zijn mijn bestelling in zakken te doen, zie ik de vrouw niet meer bij mijn fiets staan maar zie haar voor de snackbar bezig met haar mobieltje. Als ik de bestelling in ontvangst neem en naar buiten loop, is ze aan het telefoneren. Ik hoor haar iets zeggen als 'Maar hij komt nu naar buiten, dus ik hang op en schiet hem aan voordat hij weg is'. De vrouw hangt op en schiet me aan (viel te verwachten). 'Wat is dat nou voor model? Hoe heet die?' Niet de meest gangbare vraag. Ik antwoord met 'Versatile' in de veronderstelling dat de vrouw toch íets meer weet dan dat het een 'trapauto voor mannen van middelbare leeftijd' is. Ze verstaat me niet helemaal goed; niet zo vreemd want m'n engelse uitspraak is niet zodanig dat het woord 'Versatile' vloeiend uit m'n mond komt. Ze merkt op dat ze de fiets wel héél erg mooi vindt en vraagt me wat de levertijd is want ze had al eens gekeken naar de Quest maar was enorm geschrokken van de levertijd van meer dan 2 jaar. Mijn vermoeden dat de vrouw dus méér weet over ligfietsen dan de gemiddelde Nederlander werd dus bevestigd. Ik geef aan dat de levertijd toch een flink stuk korter is en dat hij van Flevobike is. Ze wil graag weten waar de fiets geprobeerd kan worden. Ik vertel haar dat ze daarvoor in Dronten moet zijn bij Ligfietsshop Tempelman.

Tijdens het praatje is duidelijk waarom ze geïnteresseerd is in het velomobielgebeuren. Ze heeft een Taifun maar heeft die afgelopen winter niet gebruikt wegens slecht weer. De velomobiel leek haar een goede oplossing. Ik kon niet anders zeggen dan dat haar vermoeden voor mij volledig van toepassing is.
Als de prijs van velomobielen (mocht ze die nog niet weten) haar niet afschrikt, dan zou het me niet verbazen als we deze dame 'binnenkort' ook op de wegen zullen zien rondrijden in een velomobiel.