Ruitje, nieuwe verlichtingsbeugel en meer

De Versatile van Marrianne had wat problemen met de bevestiging van de koplampen. Ze heeft nog het oudere type Versatile waarbij de constructie anders is dan bij de nieuwe Versatiles. De lampen zakten spontaan naar beneden, dat is niet echt handig in het donker. Bij Flevobike hebben ze een gebroken las voor me hersteld. Het betreft aluminium en dat kan ik niet lassen dus moest ik wel naar Dronten toe.

Mijn verhalen over de belevenissen met de Versatile ontgaat ook de mensen bij Flevobike niet. Johan Vrielink had gelezen over de ervaringen met het dakje in de regen. Flevobike heeft destijds aangegeven dat ze zouden werken aan een ruitje. Ik heb al met de bronzen Versatile van Flevobike gereden waar een ruitje op gemonteerd was maar dat zou niet de uiteindelijke versie worden. Vandaag heb ik van Johan een nieuw type ruitje gekregen welke ik op m'n fiets kan monteren. Dat ga ik morgen maar eens doen. Volgende week is m'n eerste werkweek weer na de vakantie dus maak ik dan weer flink wat kilometers om het ruitje te kunnen testen.

In Dronten heb ik direct nog een stel Big Apples 50-406 gehaald voor onze kinderkar. De bandjes die er standaard onder zitten zijn op zich best goed maar niet de snelste. Vandaar dat ik er wat vlottere banden voor gekocht heb.

Bij Tempelman heb ik wat van die zwarte kit gevraagd om een kleine beschadiging aan de behuizing van de koplampen te repareren (geen probleem van de Versatile maar gewoon niet voorzichtig genoeg te werk gegaan bij het verwijderen van de oude knipperlichten). Gerrit was bezig met een nieuwe Versatile. Hij liet me vol trots een zéér mooi gefreesd stukje aluminium zien. Het betrof een lamphouder voor de Luxeon koplampen. Ik had geen fototoestel bij me en kan dus ook geen foto's tonen. Maar ik vond het er mooi uit zien.

Thuis aangekomen ben ik aan het klussen gegaan.
Allereerst heb ik de oude 47-406 bandjes van de kinderkar gehaald en de nieuwe 50-406 Big Apples gemonteerd. Toen ik de wielen weer onder de kar zette, bleek dat de BA's toch wel flink wat groter zijn. Hoewel ik 6mm speling had tussen de oude bandjes en de 'rem' van de kar, zaten de dikkere BA's direct tegen de rem aan. Ik heb daarom de rem wat aangepast. Dat houdt in dat ik gewoon lekker met de Dremel aan de gang ben gegaan.
Vervolgens heb ik de verlichtingsbeugel in de Versatile van Marrianne weer gemonteerd.
Tot slot heb ik de beschadigde plek bij de knipperlichten in mijn Versatile aangepakt. Ik heb wat kit en een stukje ABS er tegenaan geplakt zodat het weer wat steviger is.

Morgen ga ik dus met het ruitje aan de gang. Ik denk dat ik eerst de boel met klittenband ga monteren. Ik kan dan een stuk gemakkelijker spelen met de positie van het ruitje. Eens zien wat de beste plek is.

Kadansmeter, snorfietser en aandacht

Even wat verschillende dingen in dit bericht proppen.

Onlangs heb ik de voet voor m'n fietscomputer vervangen. De reden was dat de kadansmeter het niet meer deed. Bij het verlengen van snoeren e.d. ben ik enorm aan het klooien geweest. Er zijn verschillende versies voetjes voor de Sigma BC1600 te krijgen, zo is me vandaag gebleken. Het vorige voetje had een enorm dun snoertje met nog veel dunnere draadjes erin en al helemaal dunne aders. Toen ik aan het verlengen was, ging het strippen van die flinterdunne draadjes regelmatig verkeerd. Ik had het op een gegeven moment toch voor elkaar. Alleen toen ik het voetje in m'n fiets monteerde heb ik per ongeluk met de schaar een snoertje half doorgeknipt. Vanaf het voetje had ik toen nog 4 cm snoer over om mee te solderen. Het solderen lukt uiteindelijk wel maar om het ook een beetje stevig te krijgen valt dan behoorlijk tegen. Maar goed, ik had het voor elkaar.
Afgelopen week begon de kadansmeter weer te haperen. Mijn vermoeden was dat m'n vorige geknutsel toch gebroken was. Dus heb ik weer een nieuwe voet gekocht. Vandaag heb ik die onder handen genomen. Deze voet had een stuk dikker snoer; dat werkte een stuk fijner.
Maar goed, het komt erop neer dat ik nu al de 4e voet in m'n fiets heb. De eerste was van een Cateye Astrale en de volgende 3 van een BC1600.
Toen ik hem monteerde bleek dat er ook wat draden beschadigd waren geraakt bij het scharnier. Het beschadigde stuk snoer heb ik weggeknipt en aan de uiteindes van het goede snoer heb ik nieuwe stekkers gezet.

Omdat ik afgelopen week een paar keer naar de stad ben geweest, heb ik ook flink wat opmerkingen gehad.
Een 'oudere' vrouw van (schatting) tussen de 55 en 65 jaar vond het maar wat geweldig. Ze wilde vanalles weten.
Verder heb ik nog gesproken met een man die ook ligfietser was maar op dat moment bukker reed. Dat hij ligfietser was, was niet zo moeilijk te bepalen. Hij had namelijk een typisch ligfietstasje bij zich: een Radical Design toptas. Hem hoefde ik uiteraard niets te vertellen. We hebben wel gezellig wat gekletst over ligfietsen.

Op één ritje naar de stad heb ik ook nog wat leuks meegemaakt. Ik reed tegen de Twistvlietbrug op. In mijn achteruitkijkspiegel zag ik een snorfiets aankomen. Tegen de bult op ga ik niet echt hard. Eenmaal bovenop zou de snorfietser me gaan inhalen. Alleen zodra het heuvelaf gaat, gaat het rijden een stuk sneller. Hij heeft me niet voorbij kunnen rijden.
Onder aan de brug zit een kruising waar ik rechtsaf moet. Daar moet ik stevig afremmen om de bocht te kunnen maken. Na de bocht heb ik getracht zo snel mogelijk weer op snelheid te zijn. Dat was 35 km/h. De snorfietser kwam me met een klein snelheidsverschil inhalen. De bestuurder (jonge gast) keek met een goedkeurende grijns op z'n gezicht achterom. Ik heb mijn snelheid iets opgevoerd in de hoop hem in te kunnen halen. De snelheid halen was geen punt maar er was helaas geen gelegenheid. Pas een flink eind verderop kwamen we onder een tunneltje door. Daar heb ik heuvelaf flink bijgetrapt en ben hem daar voorbij gestoken. Met 42 km/h op de teller ging ik te hard voor hem. Bij de volgende rotonde sloeg ik rechtsaf. Eenmaal zo'n 25 meter na de rotonde stak de snorfietser de rotonde recht over. Hij gebruikte z'n toeter nog even als groet.

Luistervinken

Vanavond zijn we met ons gezin uit eten gegaan bij de Griek.
Vrij vanzelf sprekend zit je daar niet alleen. Aan een tafel naast onze tafel kwam een gezin zitten van een 5-tal personen. Hoewel het niet netjes is, zat ik op een gegeven moment toch te luistervinken toen ik hoorde dat het ging over de 2 ligfietsen (onze Versatiles) die voor het restaurant stonden en waar we uitzicht op hadden.

De vooroordelen vlogen over tafel. Te laag, niet goed zichtbaar waren toch wel de voornaamste 'beschuldigingen'. Ik heb er verder niet op gereageerd. We zijn na afrekenen gewoon naar buiten gegaan om plaats te nemen in die lage, slecht zichtbare fietsen.

Toch wonderbaarlijk dat er veel mensen die beweren dat ze je bijna niet zien terwijl je toch vrachten aandacht krijgt als je met een velomobiel de weg op gaat. Ik kan niet helemaal volgen hoe mensen je niet zien terwijl toch enorm veel ogen met verrekte veel aandacht op je gericht zijn.
Ik snap het eigenlijk wel..... vooroordelen.... Ik neem het commentaar dan ook met een korrel zout.

In het land van de Huneliggers, de Duitsers en de Twentse liggers

Ik ben zojuist terug van een druk weekend. In het kort: Rondje Zwolle-Emmen-BargerCompascuum-Hengelo-Zwolle

Afgelopen vrijdag ben ik om 12.00 uur vanuit Zwolle vertrokken richting Emmen. In Emmen was dit weekend het internationale vliegerfeest. Met een vriend heb ik daar al heel wat jaren de nacht van vrijdag op zaterdag 'wacht' gelopen. Afgelopen 2 jaar is dat niet gebeurd maar dit jaar was ik wel weer van de partij.

De reden dat ik met de fiets gegaan ben is vrij de volgende. Met een klein dochtertje van 2 vind ik het niet handig om een heel weekend op het vliegerfeest rond te sjouwen. Daarbij komt dat ik op zaterdagavond ook nog op het vliegerfeest wilde zijn in verband met 'nachtvliegeren'. Voor onze kleine dochter zou ook dat te laat worden. Omdat Marrianne toch ook wel graag op zaterdag naar het vliegerfeest wilde, was het handiger dat zij de auto zou hebben zodat zij met de kleine naar Emmen kon rijden en weer terug als zij daar behoefte aan had. Op zondag stond weer wat anders op het programma: de trouwdatum van m'n schoonouders, daarom wilde ze graag op zondag naar Hengelo.

De afstanden tussen de 3 plaatsen is allemaal goed te fietsen met ongeveer 70 à 80 kilometer. M'n conditie is best goed te noemen dus waarom zou ik niet met de fiets de hele rit rijden. Zo gezegd, zo gedaan.

Vrijdag:
Vrijdagmorgen heb ik m'n fiets volgepropt met snaaispul wat genoeg was om de eerste rit van Zwolle naar Emmen te overbruggen. Verder reserve-bovenkleding, trui, toiletspul, regenjas, regenbroek, slaapzak en natuurlijk drinken. De fiets zat redelijk vol en woog ook behoorlijk wat.
Grofweg ging de route als volgt: Zwolle-Nieuwleusen-Slagharen-Coevorden-Emmen

De rit van Zwolle naar Emmen ging niet helemaal goed. Eerst heb ik in Dalen een afslag gemist, waar ik achter kwam toen ik Dalen uit was. 2 kilometer te ver gereden en die moesten dus terug. Zo'n 4 kilometer omgereden dus. Vlak bij Emmen kreeg ik de indruk dat ik ook verkeerd gereden was, ik was in Sleen. Op de kaart ligt dat een paar kilometer noordelijker dan ik zijn moest. Dus ben ik ook daar weer terug gereden tot ik op het punt was waar ik wezen wilde. In totaal heb ik de vrijdag zo'n 10 kilometer omgereden. Op de hele rit ben ik maar één keer uitgestapt om even de blaas te legen, verder ben ik 'non-stop' doorgereden.

De score van vrijdag:
Gereden afstand: 85 kilometer
Gereden tijd: 3:17 uur
Gemiddelde (berekende) snelheid: 25,89 km/h (berekend omdat de fietscomputer een foute waarde weergeeft)

Vrijdag op zaterdag nacht heb ik dus 'wacht' gelopen op het terrein. Gezien de eerste uurtjes van de nacht meestal rustig verlopen, gaan we dan lekker barbequen. Doorgaans beginnen de lastige aangeschoten feestgangers vanaf 02:00 uur langs te komen. Dit jaar is er na 02:00 uur slechts één fietser langs gereden die verder totaal geen onrust veroorzaakte.

Op het terrein was de fiets wel handig. Een kilometer verderop stonden wat hekken die de doorgang over het terrein blokkeerden. 's Nachts is dat meer ergernis dan nuttig voor eventuele passanten dus moesten die hekken tijdelijk aan de kant gezet worden. Een kilometer heen en terug lopen is een flinke tijd. Met de fiets ben je er zo.

De ervaring van afgelopen jaren vertelt ons dat na 04:00 uur meestal geen 'lastige klanten' meer op het terrein hebben. Om 06:00 besloten we om de oogjes toch maar even te sluiten; de eerse medewerkers komen doorgaans om 07:00 opdagen en verder is er in tussentijd 'geen hond' te bekennen behalve mensen die niks verkeerds in de zin hebben ('ochtendjoggers' en mensen die op weg zijn naar hun werk).
Dit was voor mij een mooie gelegenheid om mijn Versatile eens te testen als slaapplek. In de rolbeugel had ik een jas liggen die ik wat naar buiten getrokken heb, net over de rand van de stoel. Het Questdekje had ik op de fiets gemonteerd. Ik zakte onderuit, legde m'n hoofd op de rand van het stoeltje, de voeten op de bodem van de fiets naast/onder de trappers. De klep dicht en m'n hoofd paste precíes tussen het Questdekje en het stoeltje. M'n gezicht 'keek' naar de opening in het Questdekje, ikzelf was niet te zien vanaf de buitenkant tenzij je in het hoofdgat zou kijken. Op de fiets had ik ook het dakje gemonteerd. Overigens had ik geen kans om nat te worden gezien ik met de fiets in de feesttent stond.
Om 08:00 uur hoorde ik voetstappen in de tent. De eerste medewerker was in de tent om aan de slag te gaan. De tijd daarvoor heb ik niet echt vast geslapen maar weldegelijk aangenaam gedut. Een bed slaapt beter maar een velomobiel volstaat ook best aardig. Ik had m'n kleren nog aan. Aan m'n bovenlichaam was dat een dun fietsshirt met korte mouwen, een fleecetrui en een winddicht fietsjack met fleece aan de binnenkant. Dat was echt warm genoeg. Ik had wel wat koude voeten; die waren in badstof sokken en 'bergschoenen' verstopt. Dat zou toch warm genoeg moeten zijn had dacht ik maar dat bleek dus toch anders te zijn. Wellicht dat ik de schoenen iets te strak dicht geknoopt had, dat zou ook nog kunnen zit ik me net te bedenken.

Zaterdag
Zaterdagmorgen heb ik mijn fiets van het vliegerterrein naar het huis van die vriend gebracht. Verder weinig over te melden behalve de rit die van Emmen naar Barger Compascuum liep. Ook dat er de kilometers bij zitten die ik op het vliegerterrein gereden heb en de kleine afstand die met mijn fiets gereden is door geïnteresseerde medewerkers En niet te vergeten wat getalletjes:
Gereden afstand: 17,84 kilometer
Gereden tijd: 0:45 uur
Gemiddelde snelheid: 23,84 km/h

Overdag kwam m'n vrouw met onze dochter naar het terrein. Ik heb direct van de gelegenheid gebruik gemaakt om de voedselvoorraad aan te vullen en wat gewicht te lozen zoals m'n slaapzak. Die had ik niet meer nodig dus kon die met de auto terug naar Zwolle.

Zaterdag overdag heb ik de hele dag op het vliegerterrein rondgeslenterd. Gezien de 'nachtrust' van maximaal 2 uur, was ik niet echt fit.
's Avonds hebben we (die vriend en ik) een grote deltavlieger in de lucht gezet en alvast voorzien van lichtgevende elementen. Op een gegeven moment begon er een regenbui aan te komen die aangekondigd werd door duidelijk meer wind. Een andere vliegeraar die een minder stabiele vlieger had en ook nog eens minder vliegerervaring/kennis was niet al te slim bezig. Zijn vlieger begon met die hardere wind vreemd te doen, hij begon wat scheef te trekken en kwam telkens bij de lijn van 'onze' vlieger in de buurt. De ene keer boven de lijn, dan weer terug en dan onder onze lijn door. Die andere vlieger bleef maar zenuwachtig.
Op een gegeven moment raakten de 2 lijnen van de 2 vliegers elkaar. Wat moet je doen als je vlieger zenuwachtig beweegt? Absoluut niet als een idioot proberen de vlieger aan de grond te krijgen zoals de knurftvliegeraar deed maar juist de lijn vieren om de vlieger wat wind uit de zeilen te nemen zodat die wat 'tot rust' kan komen. Deze man ging dus helaas ijverig z'n vliegerlijn binnenhalen. Dus waren het 2 lijnen die over elkaar schuurden. En helaas was 'onze' lijn het dikst. Voor mensen die geen vliegerervaring hebben: bij verschillende diktes lijnen van hetzelfde materiaal, zal de DUNSTE lijn het 'winnen' van de dikste lijn. Wij hadden de dikste lijn met welliswaar de grootste treksterkte maar die is dus helaas niet opgewassen tegen schuren met een dunnere lijn. Het gevolg was dat 'onze' vliegerlijn knapte, de vlieger er vandoor zeilde (we zijn nog een paar honderd meter verderop gaan zoeken maar hebben hem helaas niet meer gevonden) en wij dus niet meer mee konden doen met het nachtvliegeren. Flink balen.....
Om ongeveer 23:30 uur zijn we (met de auto) naar het huis van m'n vrienden gegaan. Daar heb ik een goede nachtrust gehad van zo'n 8 uur tijd.

Zondag
Zondagmorgen ben ik om iets over 10:00 uur uit Barger Compascuum vertrokken om naar Hengelo te rijden. Ik had hiervoor 4 uur uitgetrokken.
De geplande route liep als ongeveer zo:
BargerCompascuum-Zwartemeer-Klazinaveen-Erica-Schoonebeek-[NL-D grens over]-Emlichheim-Wilsum-Uelsen-Getelo-[D-NL grens over]-Reutum-Weerselo-Hengelo

Ik had een mooie routebeschrijving gekregen van een paar behulpzame ligfietsers. Gezien de beschrijving die ik gekregen heb, leken deze personen duidelijk de omgeving goed te kennen want er werden vrij duidelijke details genoemd.
Helaas ben ik toch nog stom genoeg geweest om vermoedelijk een andere route te rijden.
In Nederland was het geen probleem. Ik bereikte volledig volgens de geplande route de grens. Vervolgens door naar Emlichheim ging ook zonder problemen. In Emlichheim kwam ik op een T-splitsing uit waar ik níet wist of ik nou links of rechts moest. De auto-borden konden mij niet helpen, de enige paddestoel die er stond deed mij gokken dat ik naar links moest. Dat klopte, zo bleek achteraf. Na Emlichheim kwam ik op een gegeven moment bij een grote weg die (achteraf gezien) vermoedelijk de B-weg die ik moest hebben. Ik zag er echter geen fietspad naast lopen. Ik heb terplekke besloten om daar rechtsaf te slaan. Dit had als gevolg dat ik flink wat klinkerwegen voor m'n kiezen gehad heb, wéinig routeaanduidingen, geen benul van waar ik was en dat soort ongein. Ik wilde dus naar Wilsum toe. Op de gok ben ik aan het rijden gegaan. Omdat ik wel ongeveer wist waar ik zat op de kaart en in welke richting ik moest, heb ik de kompasfunctie van mijn horloge gebruikt om zo in de juiste richting te rijden. En dat is goed gegaan want ik ben in Wilsum aangekomen. Onderweg heb ik wel van die kleine witte rechthoekige bordjes gezien met groene opdruk in de vorm van een fiets en een peil die duidelijk een fietsroute aangaven. Ik was in de veronderstelling dat dat voor recreatieve fietstochten was. Ik heb ze dus genegeerd en ben ook lang niet altijd in de aangewezen richting gereden. Pas later kreeg ik de indruk dat die bordjes de 'doorgaande weg' voor fietsers aangaf.
Onderweg heb ik wel gebruik gemaakt van opmerkingen die ik gehad heb over fietsroutes. Er werd ondermeer gesproken over een windmolenpark. Die zag ik op een gegeven moment linksvoor. Dat was voor mij een teken dat ik aardig in de juiste richting reed. Ik weet echter niet meer of dit nou vóór of ná Wilsum was; ik meen vóór Wilsum.

In Wilsum ging het echter weer verkeerd. Ik kon geen borden vinden die me de weg wezen. Op een gegeven moment reed ik Wilsum uit. M'n kompas vertelde me dat ik toch echt niet in de juiste richting reed. In Wilsum had ik wel een weg gezien die wél aardig in de juiste richting leek te lopen. Dus ben ik terug gereden en ben ik die weg ingeslagen. Dan maar géén route-aanduidingen.

Wederom ben ik aan het kompasrijden gegaan. Op een gegeven moment kreeg ik toch weer een bordje te zien: Uelsen. Dát is waar ik naar toe moest dus heb ik die weg genomen. Vanaf dat punt heb ik ook de eerder genoemde fietsbordjes gevolgd.
In de routetips die ik gehad heb, werd gesproken over dat de éne persoon mij niet over heuvelachtig gebied stuurde, de ander gaf aan dat een zekere route niet echt geschikt was voor velomobielen wegens de smalle paadjes.
Ik heb het ernstige vermoeden dat ik per ongeluk tóch die route gehad heb. Ik reed door een mooi stuk bos/natuur. Het begon met rechts een supersmal 'fietsschelpenpad' wat breed genoeg was voor een 'enkelspoorfiets' maar zeker niet voor een velomobiel. Links daarvan was het wel breed; daar konden auto's rijden. Ik ben op het 'autogedeelte' begonnen. Maar het zand was daar op flink wat plekken vrij zacht dus al vrij snel heb ik tóch maar gekozen voor het te smalle pad. Het achterwiel heb ik in ieder geval op het pad gehouden en als het even kon ook één voorwiel.

Deze route was wel mooi maar absolúút niet van de soort waar ik graag op rijd. Behalve dat het smal was, was het ook nog eens redelijk heuvelachtig. Op een gegeven moment ging het een stuk of 3 keer vrij fors op en neer. Geen lange hellingen maar wél steil; de steilste was zelfs zo'n 20% als ik mijn SkyMounti mag geloven. Geloof het of niet, m'n Versatile is op dat smalle k*tschelpenpad omhoog gekomen ZONDER te slippen.
Tijdens dat rijden door het bos was het ook nog eens flink slecht weer. Flink wat regen kwam naar beneden zetten. Door het zware rijden in dat heuvelachtige gebied had ik de indruk dat ik m'n geplande route van vandaag niet zou kunnen volbrengen. Ik hoopte om diezelfde dag ook nog van Hengelo naar Zwolle terug te rijden maar op dat moment zag ik een sombere bui hangen dat ik kapot in Hengelo aan zou komen.
Gelukkig zag ik niet zo gek ver ná het steilste klimmetje een verharde weg die dwars op mijn route lag. Natuurlijk geen borden met plaatsnamen te bekennen. Wederom pakte ik het kompas erbij. Die zei me dat ik rechtsaf moest. Zo gezegd, zo gedaan. Niet veel later kwam ik in een plaatsje aan. Op een vage kruising moest ik beslissen waar ik heen wilde. Rechtsaf wees richting Almelo. Rechtdoor richting Uelsen en linksaf richting iets waar ik zeker niet naar toe moest. Ik keek op de kaart. Ik meende te weten waar ik zat. Op de gok reed ik rechtdoor naar Uelsen; daar moest ik immers eerst naar toe. Almelo ligt wel in de buurt van m'n eindbestemming maar te ver oostelijk. Vandaar dat ik toch niet voor die richting koos. Echter toen ik de kruising over was en een paar meter verder reed zag ik een bord staan: UELSEN. Goed, het plaatsje waar ik dus naar zat te loeren WAS Uelsen. Wederom de kaart erbij om nog eens te oriënteren hoe het nou zat. Ik was dus blijkbaar verder gekomen dan ik dacht Ik had geschat dat ik veel minder kilometers gefietst had sinds Wilsum dan ik daadwerkelijk had afgelegd. Ik had daarom ook niet gedacht dat ik al bij Uelsen was. Maar goed, het was duidelijk waar ik was. Ik kon rechtsomkeert en alsnog richting Almelo rijden.

De rest van de route naar Hengelo is voorspoedig verlopen. Mijn fietscomputer wist me te vertellen dat ik ook praktisch niet heb omgereden (of verkeerd gereden ben behalve een klein stukje in Wilsum). Mijn 'kompas-rijden' is dus zéér goed/efficiënt gegaan. De eindbestemming was Hengelo-zuid. In Hengelo moest ik ook nog enigszins op de gok rijden gezien m'n geplande route was afgezet wegens werk aan de weg. Gelukkig heb ik al een jaar of 10 wel wát kennis opgedaan over Hengelo dus ben ik wederom op de gok aan het rijden gegaan tot ik wat bekends tegen kwam en ben vervolgens netjes naar de eindbestemming gereden.

Wederom wat getalletjes:
Gereden afstand: 82 kilometer
Gereden tijd: 3:36 uur
Gemiddelde snelheid: 22,66 km/h

Op de bestemming aangekomen voelde ik me toch véél beter dan ik onderweg in het bos na Wilsum had durven dromen. Ik zag het toch weer zitten om 's avonds door te rijden naar Zwolle.

Ik ben een uurtje of 5 in Hengelo geweest. Ik heb anderhalve liter cola naar binnen gewerkt, een stuk perenvlaai en een bord macaroni (welke Marrianne voor me had meegenomen).

Weer heb ik wat bagage uit de fiets gehaald en in de auto gedrukt om m'n fiets weer lichter te maken. Ook heb ik het eten en drinken weer aangevuld.
De route naar huis was niet zo gek lastig. Het beginstuk was wel onbekend voor mij maar het laatste stuk zou geen probleem zijn. Maar goed, terug naar het begin.
In Hengelo heb ik een beschrijving gekregen hoe ik in Almelo moest komen. Dat stelde weinig voor. In Hengelo was werk aan de weg waar ik gelukkig niet zo gek veel last van had. In Wierden wist ik dat ik een omleiding zou krijgen. 'Ach, 1 omleiding moet lukken'. Helaas pakte het wat anders uit. In Borne, Wierden, bij Raalte en in nog één of ander gat heb ik omleidingen gehad.
In Borne stond héél dapper 'fietsers volg....'. Ik dus braaf die gele bordjes volgen. Alleen wonderbaarlijk genoeg weet ik áltijd zo'n bordje te missen. Op een punt waar ik een bordje verwachtte, stond niets. Dus ben ik weer op de gok aan het rijden gegaan. Weer ging dat wonderbaarlijk goed want een eind verder zat ik weer op de route. In een ander dorp was de omleiding wél helemaal duidelijk aangegeven. Bij Wierden stelde het ook geen fluit voor. Het werk aan de weg bij Raalte was niet zo gek hinderlijk gezien aan beide kanten van de weg een ventweg ligt. Ik moest gewoon aan de andere kant rijden. Helaas moesten auto's daar ook gebruik van maken maar goed, dat kan natuurlijk best.
Ik heb op dat stuk bij Raalte nog een enorme hoosbui over me heen gehad. Ben ik blij dat ik een velomobiel heb. Wel heb ik (naast het reeds gemonteerde dakje) nog het Questdekje gemonteerd en een pet opgezet omdat ik anders toch wel flink wat water op m'n snoet kreeg.
De terugweg is verder vrij voorspoedig verlopen.

Nog wat getalletjes:
Gereden afstand: 71 kilometer
Gereden tijd: 2:41 uur
Gemiddelde snelheid: 26,4 km/h

En de getalletjes van het héle rondje:
Gereden afstand: 256 kilometer
Gereden tijd: 10:20 uur
Gemiddelde snelheid: 24,75 km/h

Mijn lichamelijke gesteldheid: wat hongerig gevoel maar geen trek om te eten. Gevoelsmatig zeggen m'n benen dat ze nog heel wat meer kilometers kunnen maken. M'n maag zegt wat anders. Vreemd is dat; op een gegeven moment heb ik na een dag fietsen gewoon geen zin meer om te eten.

Nog een PET-fles-conversie en aanspraak door iemand met kennis

Vanmorgen heb ik nog een tweede PET-fles onder handen genomen en omgetoverd in een reparatiespullenhouder. Voor beide wielkasten heb ik nu dus zo'n houder. De ene bevat grotendeels spul om banden te plakken, de ander bevat gereedschap voor zwaarder werk. Stukje ketting, powerlinks, fietsmultitool en nog wat dingetjes.

Ik had geen powerlinks meer liggen dus ben ik even naar de fietsenmaker hier in Stadshagen geweest. In het rek had hij wel schakels hangen maar die waren voor normale fietskettingen en ook wel voor 'versnellingskettingen' maar dan de versie waarbij je de kettingzijdelings moet buigen om de schakel dicht te krijgen. Dat is niet handig omdat in de Versatile niet veel ruimte is om te werken. Vandaar dat ik liever van die 'schuifschakels' wilde hebben. Het was even lastig om duidelijk te maken dat ik zowel een 5/6/7/8-versie én een 9-speed versie wilde hebben. De ellende is dat ik niet weet welke ketting in m'n fiets zit. Tempelman kon het me ook niet vertellen, het schijnt wat te verschillen per Versatile. Ik zou de boel open kunnen trekken om te zien wat erop ligt maar daar heb ik niet zoveel trek in. Zo'n powerlinkje weegt en kost niet zoveel dus gewoon beide maten gekocht.

Toen ik bij de fietsenmaker m'n fiets opende, kwam een man op me af: "Is dat nou een Versatile?" Zo'n gerichte vraag heb ik nog nooit gehad. De man wist me te melden dat hij in het verleden al eens gelezen had over de ontwikkelingen. Hij wilde graag m'n fiets bekijken; daar maakte ik geen probleem van.

Ik ben bezig wat spullen bij elkaar te verzamelen voor een tocht die ik komend weekend ga rijden. Vrijdag van Zwolle naar Emmen en dan door naar Barger Compascuum. Zondagmorgen van Barger Compascuum naar Hengelo. Daarbij zal ik 28 kilometer Duitsland 'meepikken'. Tot slot moet ik terug van Hengelo naar Zwolle. Ik weet nog niet of ik dat zondagavond of maandagochtend ga doen, dat zie ik nog wel. Ik wil proberen dat zondagavond nog te doen.

Probeerseltje: spoiler

Met regen is het dakje héérlijk op één ding na. Water wat op de kap valt, spat omhoog en komt alsnog in je gezicht terecht. Met forse regen is dat best een grote hoeveelheid.

In de hoop dat ik de luchtstroom wat aan kan passen zodat het opspattende water over de fiets gestuurd wordt, ben ik aan het knutselen geslagen. Het is vrij eenvoudig geworden. Een PVC-pijp van een centimeter of 8 diameter heb ik afgezaagd op 38,5 cm lengte. Vervolgens heb ik uit de lengterichting een strook gehaald van een centimeter of 4 breed. Daarin heb ik 2 gaten geboord aan de uiteindes.

De stangen van het dakje heb ik door de gaten gestoken en vervolgens met tie-wraps heb ik de spoiler vast gezet. Eenvoudig maar _zo is net gebleken_ niet doeltreffend. Tenminste, niet op de plek zoals te zien is op de foto. Ik wil hem nog wat verder naar achteren schuiven om te zien of dat wellicht wel effect heeft.



[edit]
Okee, die spoiler wordt echt helemaal niks ben ik bang. Ik heb hem verder naar achteren geschoven (richting het ruitje dus) maar dan belemmert hij het zicht veel teveel; niet veilig dus. Ik heb hem weer gedemonteerd.

Wellicht toch maar wachten tot Flevobike alsnog met het ruitje op de markt komt of dat ik er zelf 1 produceer. Ik zie nog wel even. Tot die tijd doe ik gewoon het dekje op de fiets en draag ik weer een pet (onder het dakje). Tja, of ik moet ineens een nieuwe ingeving krijgen.

Geïnteresseerde dame en PET-fles-naar-reparatiesethouder

Vanmiddag is Bert B. met z'n Quest langs geweest. We hebben een flinke tijd gekletst over allerhande dingen (velomobiel gerelateerd). Ik zijn 26" Quest bewonderd. Ik had al wel eens een 26" bekeken maar deze keer heb ik nog veel nauwkeuriger de boel bestudeerd. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat de nieuwe Quest geen doorlopend frame meer heeft van voor naar achteren. De kettingafscherming ziet er een stuk beter uit. De stoel is véél makkerlijker te verstellen. Een paar leuke eigenschappen. Echter toen ik in de staart van de Quest keek, zag ik een énorm belangrijk verschil tussen de oude en de nieuw Quest; een verschil wat voor kampeerders nogal belangrijk is. In eerste instantie stond ik aan de rechterkant van de fiets en keek ik over de 'derailleurruimte' heen. Daar blijft bar weinig ruimte over. Via die kant in de staart komen is bijna niet te doen. Maar toen ik de andere kant van het achterwiel bekeek, was het niet veel beter. Achter het achterwiel is nog wel wat ruimte over maar het is 1) minder (begrijpelijk omdat het achterwiel groter is) maar 2) nog een stuk minder makkelijk bereikbaar dan bij de oude Quest. Het blijft jammer dat er altijd een compromis gemaakt moet worden. Dat neemt niet weg dat de Quest een beremooie fiets is. Bovendien is er onder de zitting weer meer ruimte beschikbaar. De tussenas zit daar niet meer ruimte in te nemen en ook het ontbrekende stuk framebuis geeft extra ruimte. Niet te vergeten de bodem die lager is (toch?)

Bert liet me ook een mooie plek zien om binnenband, plakspul, doekjes en nog wat klein reparatiespul op te bergen. Ik kende de plek eigenlijk al wel maar heb die nooit serieus benut. In zijn Quest zag ik toch wel een mooie oplossing die snel en gemakkelijk te realiseren viel. Gewoon een 1,5L PET-fles van z'n bovenkant ontdoen, er wat zelfklevend klittenband op de zijkant kleven en aan de binnenkant van de fiets vóór een voorwielkast ook littenband en klaar. Gezien ik alles in huis had, heb ik dat vanavond ook even klaargemaakt. Bert gaf terecht aan dat je bandenplakspul meestal ergens ónder de bagage ligt; niet praktisch dus terwijl die plek voor een voorwiel toch onbenut is en wel vrij gemakkelijk toegankelijk; zeker bij de Versatile omdat de openslaande klep die ruimte binnen armbereik brengt (bij de Quest moet dat via de voetgaten).

's Avonds ben ik naar de snackbar gereden voor een vlugge hap (ik kom niet vaak bij de snackbar maar zo af-en-toe mag dat een keer). Ik heb de fiets voor de snackbar gezet en ben naar binnen gegaan.
Terwijl ik stond te wachten in de rij, zag ik een vrouw uitgebreid naar mijn fiets kijken. Ze liep er rondomheen, ze trachtte via het hoofdgat naar binnen te kijken (wat overigens lastiger gaat sinds ik het dakje erop heb). De fiets werd echt uitvoerig bestudeer; meer dat ik gewend ben van vrouwen.

Als de mensen van de snackbar bezig zijn mijn bestelling in zakken te doen, zie ik de vrouw niet meer bij mijn fiets staan maar zie haar voor de snackbar bezig met haar mobieltje. Als ik de bestelling in ontvangst neem en naar buiten loop, is ze aan het telefoneren. Ik hoor haar iets zeggen als 'Maar hij komt nu naar buiten, dus ik hang op en schiet hem aan voordat hij weg is'. De vrouw hangt op en schiet me aan (viel te verwachten). 'Wat is dat nou voor model? Hoe heet die?' Niet de meest gangbare vraag. Ik antwoord met 'Versatile' in de veronderstelling dat de vrouw toch íets meer weet dan dat het een 'trapauto voor mannen van middelbare leeftijd' is. Ze verstaat me niet helemaal goed; niet zo vreemd want m'n engelse uitspraak is niet zodanig dat het woord 'Versatile' vloeiend uit m'n mond komt. Ze merkt op dat ze de fiets wel héél erg mooi vindt en vraagt me wat de levertijd is want ze had al eens gekeken naar de Quest maar was enorm geschrokken van de levertijd van meer dan 2 jaar. Mijn vermoeden dat de vrouw dus méér weet over ligfietsen dan de gemiddelde Nederlander werd dus bevestigd. Ik geef aan dat de levertijd toch een flink stuk korter is en dat hij van Flevobike is. Ze wil graag weten waar de fiets geprobeerd kan worden. Ik vertel haar dat ze daarvoor in Dronten moet zijn bij Ligfietsshop Tempelman.

Tijdens het praatje is duidelijk waarom ze geïnteresseerd is in het velomobielgebeuren. Ze heeft een Taifun maar heeft die afgelopen winter niet gebruikt wegens slecht weer. De velomobiel leek haar een goede oplossing. Ik kon niet anders zeggen dan dat haar vermoeden voor mij volledig van toepassing is.
Als de prijs van velomobielen (mocht ze die nog niet weten) haar niet afschrikt, dan zou het me niet verbazen als we deze dame 'binnenkort' ook op de wegen zullen zien rondrijden in een velomobiel.

Veel aandacht

Het is vakantie dus maak ik veel minder kilometers dan normaal. Dat betekent ook dat ik minder belevenissen met m'n Versatile kan opschrijven. Maar helemaal stil staat de Versatile nog niet gelukkig want de boodschappen moeten ook gedaan worden. Bijna elke keer dat ik de fiets bij de supermarkt neerzet krijg ik wel commentaar (positief commentaar gelukkig).

Zojuist ben ik ook even snel naar de winkel geweest. Ik zet m'n Versatile neer en ga de supermarkt in. Even later kom ik buiten met het winkelwagentje. Ik ga naar m'n Versatile, zet hem van het alarm af, klap hem open en laad hem in. Ik sluit de klep, zet hem weer op het alarm en wil weglopen om het winkelwagentje terug te brengen. Ik sta oog in oog met een man die opmerkt dat er toch wel heel wat ruimte in die fiets zit. Ik bevestig dat en zeg dat er bijna een winkelwagentje aan boodschappen in past. Vervolgens breng ik het winkelwagentje terug.

Terug bij m'n Versatile staan nu 2 mannen. De éne vraagt me hoe hard dat ding nou gaat. Ik geef het standaard antwoord 'ligt eraan hoe hard je trapt'. De man kijkt even bedenkelijk en stelt z'n vraag deze keer nauwkeuriger. Ik geef hem nu een serieus antwoord. Ineens staan er nog 2 mannen bij. Vol aandacht kijken ze naar de fiets. 'Waarvoor is dat?' De man wijst naar de accu-indicatoren. Ik wijs hem op de accu's die voor de verlichting en richtingaanwijzers zijn. 'En worden die rijdend opgeladen?' Ik moet hem nee verkopen. 'Maar er zitten toch genoeg bewegende delen in die fiets?' Daar heeft hij natuurlijk helemaal gelijk in. Ik wijs hem op de enkelzijdige ophanging die het inbouwen van een dynamo toch wat lastiger maakt. Goed, aan de ketting zou natuurlijk kunnen. Dat lijkt me overigens echt wel wat; een dynamo in de Versatile.
Ook komt de vraag hoe duur hij nou is. Ze gokken dat het wel heel wat zal zijn maar zodra ik zeg dat het een kleine auto kost, kijken ze toch even ongelovig. Zodra ze merken dat ik het meen, zijn ze benieuwd waarom het nou zo duur is. Tja, dat antwoord kan vrij vlot gegeven worden. Nederlands product wat ook met Nederlandse manuren gemaakt is met enorm veel handwerk. Verder geen grote markt en dus ook geen grote aantallen die geproduceerd worden. Dat was antwoord was voldoende om het ze in te laten zien dat de prijs toch niet even uit de lucht gegrepen is. De eerste man merkt de LEDjes in de neus op, een ander vraagt me 'Dat zal wel warm zijn hè? in de zomer'. Die gedachte heb ik rechtgetrokken. Inmiddels kan ik goed uit ervaring spreken. De Versatile is niet noemenswaardig warmer. Bij een flinke zomerzon kan hij zelfs koeler zijn door de beschutting. Één van de mannen zit in een rolstoel. Ik krijg de indruk dat de mannen bij elkaar horen. Één man noemt een term van een mechanisch ding wat ik mogelijk wel toe zou kunnen passen in m'n fiets, net zoals bij rolstoelen. Hij wijst hierbij naar het wiel van de rolstoel. Het ding wat hij noemt, komt me niet bekend voor dus vraag ik hem wat het is. Hij heeft het over elektrische ondersteuning waarbij de kracht 10x zo groot wordt als de kracht die de berijder uitoefent. Ik zeg hem met een knipoog dat ik niet wil weten hoe hard de fiets dan gaat rijden. Tot slot vraagt de man nog of de fiets goed bevalt. Over die vraag hoef ik niet lang na te denken; het bevalt me uitstekend!

Ik neem afscheid want ik heb ijs in de fiets liggen die thuis de diepvries in moet.